Lieve jij,
My goodness wat heb ik een respect voor jou. Zo hard als jij werkt. Zo loyaal als jij bent. Zo perfect als jij doet wat je doet. Het is echt on-ge-kend. En je komt het in weinig beroepsgroepen tegen.
Lang was ik één van jullie. Ook zo’n keiharde werker, ook zo’n perfectionist. Ook zo’n regeltante. Legde je het op mijn bord; ik regelde het. NO MATTER WHAT. Ik klaagde niet, zeurde niet, lachte erbij. Deed het met liefde. Uit liefde. En heel veel plezier.
Jij kent je klanten, je collega’s, je manager, je baas, je directeur. Je doorziet ze. Voelt precies aan wat ze nodig hebben. En wanneer. Wat er ook nodig is, jij regelt het. Je kent je pappenheimers. Stelt de prioriteiten. Doorziet waar het mis gaat. Meldt dat. Maar er wordt niet altijd naar je geluisterd. Jij geeft advies en vaak wordt jouw advies gevolgd. Heel prima zou je ook op de stoel van jouw baas kunnen gaan zitten, want jij weet precies wat er speelt. Hoe de hazen lopen, wat er moet gebeuren. Vaak zeg je achteraf, tegen jezelf of hardop, zie je wel! Want jij had het al lang gezien. Aangegeven. Gesignaleerd. Maar er werd anders gekozen. En uiteindelijk bleek jij toch gelijk te hebben.
Lieve jij. Je hebt geen idee hoeveel kennis, kunde, wijsheid, vuur, talent en vermogen je in je hebt. Hoeveel jij de wereld te brengen hebt in jouw rol, in jouw positie. Of in een andere rol, een andere positie. Die keuze is helemaal aan jou.
Nadat ik zelf afgeslagen ben van het pad van PA, heb ik een tijd lang geprobeerd om er los van te komen. Van het vak. Van jullie. Want ik was niet meer één van jullie. Maar toch komen jullie in mijn werk steeds weer op mijn pad. En zie ik de onmetelijke kracht die jullie in je hebben. De diamanten die lang niet altijd gezien worden. Niet door jullie omgeving, maar heel vaak ook niet door jullie zelf.
My goodness wat heb jij een power in je. Jij die daar elke dag de toko runt. Al zou iedereen uitvallen en ziek worden. Jij staat er runt die tent gewoon. Probleemloos.
Lieve jij. I see you. I feel you. I am one of you. In mijn hart nog steeds. En mijn hart heeft iets te roepen naar jou; lieve jij. Onderschat jezelf niet. Laat je zien. Laat je horen. Ga staan voor wie je bent. Laat je niet leiden door angsten. Stemmetjes die je klein houden. ‘Wie ben ik nou’. ‘Wat weet ik daar nou van’. Sta op! Op wat voor manier dan ook. Op de manier die bij jou past. Gewoon in je huidige werk. In dat wat je dagelijks met zoveel liefde en plezier doet. Of maak andere keuzes die bij je passen. Bij wie jij bent. Maak jezelf niet kleiner. Want ooh my goodness, je realiseert je niet half wat je waard bent.
Jij hebt de wereld zoveel te brengen. DO. YOUR. THING. The world needs you.
Met heel veel liefs. Van mij.