Gisteren hadden wij ons heerlijk avondje. Cadeaus, gedichten, rode wangen, heerlijk met z’n allen bij elkaar. Mijn dochter is 7 en je ziet de eerste scheurtjes in haar geloof ontstaan; ‘Mam, die Sint van school was echt niet echt hoor. Die baard…..!’ Zegt ze met rollende ogen.
En mijn buik draait in de rondte. Het moment is aanstaande dat het Grote Geheim haar gaat bereiken. Ik kan nog voelen wat het met me deed toen ikzelf hoorde dat de beste man niet bestond. Een jaar of 7 of 8 was ik. Op 4 december na schooltijd onderweg naar huis met een vriendinnetje om daar te spelen. Precies op het moment dat de cadeaus door een paar juffen werden uitgeladen en naar binnen werden gedragen de school in. ‘Daar gaan onze cadeautjes’ zei mijn vriendinnetje. Blijkbaar keek ik alsof ik het in Keulen hoorde donderen, waarop zij aanvulde ‘je weet toch wel dat de meesters en juffen onze cadeautjes regelen? Dat Sinterklaas helemaal niet bestaat?’. Ik heb geloof ik iets gemompeld in de trant van dat ik dat heus wel wist en daarna hadden we het er niet meer over. Maar ondertussen…Wat er in mij gebeurde kan ik nog voelen. Wat?? Sinterklaas bestaat niet?? Hoe dan?? Wat dan?? Wie dan?? Wie heeft mij zo vreselijk voor de gek gehouden? Weet mijn moeder dit wel? Ik was COMPLEET lost.
Thuisgekomen zat mijn moeder in de woonkamer met mijn jongere zusje en wist ik niet hoe snel ik het moest vertellen. ‘Mam, weet je wat Bregje vertelde? Dat Sinterklaas helemaal niet bestaat.’ M’n moeder verslikte zich bijna in haar thee en nam me mee naar de slaapkamer. Mijn verwarring werd alleen maar groter, want als die kerel toch niet bestond, dan moest mijn zusje dat toch minimaal ook weten?! In de slaapkamer kwam de grote aap uit de mouw. Wat mij precies verteld werd kan ik niet meer precies navertellen, maar wat er in mij gebeurde voel ik nog. Ik snapte he-le-maal niks meer van de wereld. Mijn ouders die dit geheim voor mij verborgen hadden gehouden. Wat was er dan nog meer niet waar van wat mij geleerd was? En hoe had ik zo dom kunnen zijn om hier in te trappen? Want tuurlijk had ik ook wel gezien dat hij er iedere keer anders uit zag. Dat ‘die van tv’ nooit dezelfde was als ‘die van school’. Wat een dom kind was ik. ‘En wie was dan die Sinterklaas die op mijn verjaardag kwam?’ riep ik boos, verdrietig, zoekend naar de puzzelstukjes, tegen mijn moeder. Dat was oom Hans. ‘Nou, dan zal ik oom Hans wel eens even bellen.’ En mijn tante heeft het er nog over dat ze nog nooit zó’n boos meisje aan de telefoon heeft gehad als die avond.
Het vertellen van Het Geheim heeft bij mijn zoon niet zoveel impact gehad, gelukkig. Maar ik weet en voel aan alles dat dit bij mijn dochter anders gaat zijn. Ik heb ook oprecht last van mijn geweten rond deze tijd. Wat doen we onze kinderen aan? Hoe kunnen we ze enerzijds leren om eerlijk te zijn en ze aan de andere kant zo vreselijk voor de gek houden.
Ik heb er vaak over nagedacht over hoe ik het mijn dochter moet gaan vertellen. En wanneer. Vlak ervoor? Of juist erna? Of midden in de zomer? Moet ik het voor zijn, of laten gebeuren? Geen idee had ik. Tot ik het er vorige week met een studievriendinnetje over had en zei mij heel erg hielp met mijn dilemma. Zij, moeder van 4 jongens in de categorie gelovend tot en met niet meer gelovend, zei tegen mij; ik zeg altijd tegen mijn jongens dat ik ook geloof in Sinterklaas. En dat wij het bestaan van Sinterklaas op deze manier vieren en herdenken. Dat het een feest is van geven & ontvangen. Van wensen en verlangen. Want door de voorstellingen en gebruiken rond het Sinterklaasfeest als beeld te zien, wordt zichtbaar hoe daarin een diepe wijsheid besloten ligt en een hele mooie boodschap om mee te geven aan onze kinderen. (leestip: Sinterklaas en het geheim van de nacht.)
Poehee. Daar kon ik wel wat mee! En eigenlijk voelde ik tijdens dat gesprek pas de heling van de hele Sinterklaas-pijn die ik sinds mijn ontdekking gevoeld heb. En kan ik met een gerust hart het moment tegemoet gaan waarop ik het Grote Geheim met mijn dochter mag gaan delen.
En met deze wijsheid kwam ook het inzicht hoe belangrijk het is om altijd op zoek te blijven naar jouw eigen waarheid. Aandacht te geven aan dat stemmetje, als dat zegt; hee, is dat wel zo waar wat daar gezegd wordt? Geloof jij dat wel? Is dit ook jouw waarheid?
Want zo sprak ik deze week nog twee van mijn coachees. Op twee hele verschillende plekken, maar met hetzelfde dilemma; vast op een werkplek, in een systeem, dat totaal niet meer bij hun pastte. Ze waren er jaren geleden ingerold, maar merkten dat ze door de jaren heen allerlei grenzen waren overschreden en ze ver weg van zichzelf waren afgedreven. De enige reden waarom ze nog zaten waar ze zaten, was eigenlijk….het salaris.
Gelukkig kiezen zij inmiddels voor zichzelf. Beiden op hun eigen manier. De manier die bij hun past.
Liefs,
Martine
Ben jij er ook aan toe om voor jezelf te kiezen? Dit zijn de manieren waarop ik je kan helpen:
1- GRATIS Radical Selfcare Challenge Voor drukbezette multitalenten & alle-ballen-hoog-houders. De kartrekkers, de helden, de cheerleaders. Nu is het even tijd voor JOU. 7 januari. 7 dagen. Ben jij op zoek naar balans, energie, inspiratie, flow & voldoening? Dan is deze 7-daagse gratis online challenge voor jou. Vanaf 7 januari 2019 gaan we 7 dagen lang heel goed voor onszelf zorgen. Jij voor jou en ik voor mij. Omdat ik geloof dat dat de enige manier is waarop jij kunt doen wat je te doen hebt en ik kan doen wat ik te doen heb. Wat dat ook is. In welke vorm dan ook. De challenge is volledig online te volgen en inschrijven doe je hier!
2- Maak werk van je Why – sessie Een mens in flow doet bijzondere dingen. Of dat nu is in sport, in kunst, of op kantoor. En om in flow te komen, is het belangrijk om te weten WAAROM je doet wat je doet. Je WHY te kennen. Die why, die ontdek je in deze sessie. Een investering voor even, je richting voor het leven!
3- Maak werk van je Why – traject Jij bent een multi passionate professional. Je hebt een goede baan, een gezin, een partner, een huishouden, bent actief op veel meer fronten dan alleen op je werk en je flikt het allemaal. Al die ballen hangen in de lucht. Af en toe valt er wel eens één op de grond. Maar dat is heel sporadisch. Die pak je dan snel weer op, met een glimlach. Want hey, jij kan dit! En toch, popt er regelmatig een stemmetje op. Is dit het nou? Wanneer is het tijd voor mij? Wel leuk die baan, maar is dit nu wat ik écht wil? Houdt dat rennen ooit eens op? Rust. Ruimte. Flow. Focus. Energie. Structuur. Creativiteit. Inspiratie. Voldoening. Als dit woorden zijn waarop jouw stemmetje roept, ja! Dat wil ik! Lees hier dan meer.