Werknemers zijn op. Zo luidt het voorpagina artikel gisteren in De Telegraaf. Vacatures zijn niet in te vullen. 1 op de 7 Nederlanders is burn-out. Maar het venijn van het artikel zit hem volgens mij in de staart. In de laatste alinea:
‘Millenials bijvoorbeeld willen meer vrijheid’.
En niet alleen millenials willen dat. Work life balance is belangrijker dan ooit. Er vindt een complete shift plaats in werkwaarden. Waaraan door bedrijven nog maar nauwelijks gehoor wordt gegeven.
Professionals verdwijnen massaal van het toneel. Zijn er klaar mee. Met oude werkwaarden en overtuigingen. Met aanwezigheidsplicht. Met 9 to 5. Zijn bore out. Worden niet uitgedaagd in hun talenten. Doen werk waar ze niet intrinsiek blij van worden, maar waar ze zijn ingerold of door reorganisatie in terecht zijn gekomen. Ze verlaten het loondienst-toneel op zoek naar een gevoel van vrijheid.
Business coaches staan ze massaal aan te moedigen aan de zijlijn. Volg je hart, kies voor vrijheid, ga ondernemen. Maar ondernemen is niet per definitie voor iedereen de oplossing. Brengt niet voor iedereen de beoogde vrijheid. En loondienstverbanden zullen in wat voor vorm dan ook altijd blijven bestaan.
Hoe kan het gevoel van vrijheid waar iedereen naar op zoek lijkt, worden gecreëerd in een dienstverband? Ondernemen in loondienst.
Het wordt tijd dat de vraag van professionals naadloos gaat aansluiten op het aanbod op de arbeidsmarkt. Dat er ruimte ontstaat voor werken vanuit talent. Vertrouwen. Output. Resultaat.
Geef een professional een klus en een deadline en het wordt geregeld. Cut the crap.
Het wordt tijd voor why driven workplaces. Zodat vraag en aanbod elkaar weer vinden. Door verbinding resultaat wordt geboekt. Professionals why driven en vanuit voldoening kunnen bijdragen aan het grotere geheel. Why works!